خاطرات شهید رضایی
خاطرات شهید ابوالفضل رضایی وادقانی
ماه محرم بود و به علت بیماری نتوانسته بودم در مراسم سوگواری امام حسین(ع)شرکت کنم.به هر ترتیبی بود نماز ظهرم را خواندم که ناگهان جابر ، در حالی که نفس نفس می زد وارد خانه شد و ظرف غذایی در دست داشت که نیمی از آن خورده شده بود . با تعجب به پسرم نگاه کردم و قبل از اینکه سوالی بپرسم گفت:«مادر این بقیه غذای آیت الله تقدیری (ره) استکه به زحمت به دست آوردم ، از آن بخور تا شفا بگیری و هم برکت خانه باشد»
به نقل از مادر شهید
ماه رمضان که از را می رسید ، جابر حال و هوای خاصی داشت . یادم می آید که طبل کوچکی تهیه کرده بود ، و سحر های ماه رمضان با اینکه هنوز به سن تکلیف نرسیده بود زودتر از همه بیدار می شد و به بالای پشت بام می رفت و با طبل مردم را بیدار می کرد. و مروم محل هم که به این کار او عادت کرده بودند با صدای تبلش بیدار و دعایش می کردند.
به نقل از پدر شهید
برادرم به مدت 4 سال تنهایی در وادقان زندگی می کرد و تنهایی تمام کارها را می کرد و به امور کشاورزی و دامداری می پرداخت. روزی که پدرم برای کمک به کارها به روستا رفته بود جابر مانع او شده بود و گفته بود که به تنهایی از کار ها بر می آید و به راستی از عهده کار ها بر می آمد و عجب پرتلاش و فعال بود.
به نقل از خواهر شهید
آخرین اخبار مجتمع مهدیه و مهمترین اخبار روستای وادقان