حكمت بی پایان خداوندی و لطف بی كران الهی، سرنوشت بشر را برای این رقم زد كه از درون و بیرون راه خیر و شر به او بنمایاند تا گروهی راه خیر گزینند و شاكر باشند و گروهی به شر رو آرند و كفران ورزند.  چه بسیار پیامبرانی كه از سوی آن مهربان لطیف پیام آوردند! بارها در قبایل مختلف پیامبرانی به رسالت برگزیده شدند و به مهر و قهر بشر را به راه راست خواندند و انسان، این غرقه‌ی دریای جهالت و خودخواهی و رفاه طلبی با این لطف ارزشمند الهی چنان كرد كه در تاریخ آمده است.«هیچ رسولی به سوی‌شان فرستاده نشد مگر آن كه او را استهزاء كردند»

.......

و عدالت در لغت به معنای «برابری و برابر کردن» (1), «امر متعادل و میانه‌روی در کارها» (2) و یا «حکم به حق» (3) آمده است. و در عرف عام به معنای رعایت حقوق دیگران, در برابر ظلم (تجاوز به حقوق دیگران) به کار می ‌رود, و از این روی عدل را به این صورت تعریف کرده‌اند: «اعطای حق به هر صاحب حق»؛ ولی گاهی توسعه‌ای در مفهوم عدل داده می‌شود و به معنای «هر چیزی را به جای خود نهادن,  یا هر کاری را به وجه شایسته, انجام دادن» به کار می‌رود. که این مفهوم اخیر از واژه عدل را نیز می‌توان در کلام گهر بار امام علی (علیه السلام) نیز در تبیین معنای عدالت یافت.